Fahrenheit 451- Ray Bradbury

Guy Montag. Görevini sorgusuz sualsiz yerine getiren iyi bir itfaiyeci. Hiç sorgulamadan yangın ihbarı gelen eve yönelmek, işini tamamlayıp oradan çıkmak onun görevi. Fakat bu görevler bizim bildiğimiz yangın söndürme tarzında değil daha çok yangını başlatma tarzında. Daha çok demeyeyim yanlış olur. İtfaiyenin görevi yangını başlatmak.

 Kitabı hiçbir yorum okumadan, hiçir bilgim olmadan aldım ve okumaya başladım. Şaşkınlığım bence görülmeye değerdi. Anlamam zamanımı aldı. 'Nasıl yani ? Sene kaç ? Yangını o mu çıkardı ?' gibi sorularla. Fakat hemen sayfayı çevirdeiğiniz an her şey kafanızda oturuyor. Kitap sizi bir anda içine çekiyor. Ve aslında itfaiyenin görevi dışında bizim ülkemizde şimdiden pek farklı olmayan durumu anlamaya başlıyorsunuz. Toplum öyle bir hale gelmiş ki kitap okumak saçma bir fiil olarak düşünülüyor. Bütün gün oturup televizyon izlemek onlar için en doğal ve en gerekli ihtiyaç haline gelmiş. Gazeteler yok. Kitaplar yok. İnsanlar okumaktan vazgeçerek kendilerine yasaklı hale getirmişler onları. Bunu sorgulayan zihinler ise anında imha ediliyor.

 Guy Montag da tıpkı diğerleri gibi düşünürken, tanıştığı 17 yaşındaki genç kızla beraber bütün doğru sandıkları birer birer yıkılıyor. Hayatındaki her şeyi herkesi yavaş yavaş sorgulamaya başlıyor. Ve kendine engel olamayarak isyanı başlıyor.

 Distopik bir roman olan Fahrenheit 451 benim bu tarza bakış açımı değiştirdi gerçekten. Bugüne kadar okuduğum distopik romanları başta 1984 olmak üzere tekrar gözden geçireceğim. Hatta bu kitabı okuduktan hemen sonra yine aynı tarz olan Aldous Huxley Cesur Yeni Dünya romanını da okudum. En kısa zamanda onu da burada yorumlamak istiyorum bayıldım.

Bu arada filminin de olduğunu duymuştum. Tabii böyle etkili bir kitaptan uyarlama olarak ne kadar iyidir bilemiyorum.

Diyeceğim şu ki mutlaka okuyun :)
                                                                        -Zeze